Alle tripjes

Hallo Allemaal!

Ik was gebleven bij het weekend van 18 mei. We zijn die vrijdag vertrokken naar Berg en Dal. We zouden om 8 uur opgehaald worden, dus ik had me helemaal gehaast. Dit was niet nodig want we werden pas om 10 uur opgehaald. Tja, dat kan je verwachten als je in Suriname bent. Eenmaal aangekomen bij Berg en Dal konden we eerst even genieten bij het water! Na een tijdje werden we geroepen en kregen we onze attributen voor de kabelbaan! We kregen een tuigje aan en een soort handschoen aan. We moesten een stuk naar boven lopen om bij de kabels te komen. Je word vast gemaakt aan de kabel en moet zelf remmen met je hand. Het was zoo gaaf om te doen! We hadden ook een stuk over een rivier, nou gewoon genieten is dat!
Nadat we de kabelbaan allemaal overleefd hadden zouden er een aantal gaan kajakken en een aantal gaan bungy jumpen. Ik zou mee gaan bungy jumpen, maar al snel werd duidelijk dat het een tarzan zwaai was. Best even een tegenvaller, maar goed ik heb toch een leuk eindje op de kop gehangen.
Die avond zijn we doorgereden naar Brownsberg. Wat een weg naar boven zeg, ik heb regelmatig gedacht dat we naar beneden zouden vallen met de bus, maar we zijn veilig boven aan de berg aangekomen. Daar hadden we een huisje met een mooi uitzicht.
De volgende ochtend zijn we op pad gegaan, we zijn de watervallen gaan bekijken. We zijn eerst naar beneden gelopen voor de Irene val. Erg mooi om te zien en even in te douchen. Daarna moesten we weer die hele weg naar boven! Dat was een beste klim. Een klein groepje is nog naar de Leo val doorgelopen, deze was wat kleiner, maar ook super mooi! S’ middags moesten we de zelfde enge weg ook weer naar beneden met de bus, nu had het ook nog geregend dus het was helemaal glibberig. Maar ook dit keer weer veilig aangekomen thuis.

Door de weeks hebben we stage gelopen. Woensdag geven we normaal gesproken gym op de mytylschool. Maar via via hadden we gehoord dat dit niet door zou gaan, maar dat de kinderen naar kinderboekenfeest zouden gaan. Wij voor de zekerheid maar even gebeld, en dit klopte inderdaad. We zijn deze dag met de kinderen mee geweest. Het was erg mooi opgezet met allemaal tenten en allemaal leuke dingen voor de kinderen. Ze hadden alleen niet echt rekening gehouden met de leerlingen van de mytylschool, we moesten met de rolstoelen door mul zand en allemaal opstapjes op.
Woensdag avond ben ik samen met Elise naar Touche geweest. Hier hebben we eerst een uur Zouk les gehad en daarna veel gedanst (Bachata, Merengue, Salsa en Zouk). Het was weer een geslaagd avondje maar wel weer een beetje laat.
Donderdag hebben we therapie gegeven aan de leerlingen, dit is erg leuk om te doen en je krijgt hier echt een voldaan gevoel van!
Donderdag avond zijn we op stap geweest. Het was voor Marije (mijn huisgenootje) haar laatste avond, ze ging samen met Elise voor een dikke week naar Curaçao. Elise kwam weer terug, maar Marije ging daarna terug naar NL.
Vrijdag ochtend zat ik vroeg bij de dokter. Ik had namelijk een blaasontsteking. Ik ben daar op een bankje gaan zitten. Gelukkig ging mijn bovenbuurvrouw mee. We hebben maar zitten kaarten en zitten kletsen want ik heb 3.5 uur moeten wachten voordat ik geholpen werd. Ik zei tegen de dokter: ‘Ik heb een blaasontsteking, kunt u een recept voor me uitschrijven?’ Ze vroeg me of ik pijn had bij het plassen en schreef me recept uit. Gelukkig ging dit dus wel snel. Ik met het recept naar de apotheek, deze gaven me de antibiotica voor 2 SRD, dat is 0.50 euro.

Zaterdag ging ik op trip naar Danta bai. Het was er super mooi. We mochten eerst even relaxen en s’ middags gingen we raften. Ook dit was super mooi en leuk om te doen. Aan het einde mochten we uit de boot springen om te zwemmen. Met dat ik uit de boot sprong ben ik met mijn rechter voet op een steen geland. Ik wilde kijken of ik misschien een sneetje in mijn voet had zitten, maar toen ik mijn voet pakte zat ik met mijn vingers in mijn voet. Ik had al snel door dat het niet goed zat. Ik ben terug gedragen in de boot en ze hebben me naar de kant gebracht. Eenmaal in de boot had ik wel erg veel pijn en besefte ik dat ik hier naar een dokter moest. Fred (de tour operator) heeft me op de rug genomen en naar de dokter gedragen. Deze man zei gelijk dat het gehecht moest worden. Ik was blij dat Fred er bij was, ik heb hem kei hard geknepen want die man deed me zo pijn. Na een paar prikken, hechtingen en wat antibiotica pillen kon ik weer gaan. Ik had deze man nog gevraagd of het nog kwaad kon dat ik al antibiotica pillen slikte. Hij wist het me niet goed te vertellen, maar ik moest het wel slikken, want ik had een gat in mijn voet. Hier werd ik dus ook niet veel wijzer van. Ik heb mijn verpleegkunde huisgenootjes maar gesmst of die antibiotica samen kon. Ik zat nu aan 13 pillen op een dag. De rest van het weekend heb ik me nog wel kunnen vermaken in mijn hangmatje, we hadden gelukkig mooi weer en de pijn was een stuk minder geworden. Alleen een blaasontsteking met een gat in je voet is geen goede combi.

We hadden de maandag en de dinsdag gelukkig vrij. Mijn huisgenootjes zaten op Curaçao dus ik was alleen thuis.
Dinsdag ben ik nog naar het ziekenhuis geweest hier in Paramaribo. De wond was niet netjes gehecht en ik twijfelde of het wel goed zou komen. Iedereen wilde met me mee naar het ziekenhuis. We waren bij de eerste hulp aangekomen en ik moest een formulier invullen. Maar halverwege vroeg die vrouw waarom ik hier was, ik vertelde haar dat ik een gat in mijn voet had die gehecht was maar dat ik daar even naar wilde laten kijken. Ze vroeg zich af of ik dan wel bij de eerste hulp moest wezen en stuurde me door om even naar mijn voet te laten kijken. Ik liep een deur naar binnen en er werd me gelijk gevraagd waar mijn formulier was, ik vertelde haar dat ik eerst mijn wond moest laten zien. Maar ze stond erop dat ik eerst een formulier moest hebben, tot dat haar collega kwam. Mijn mede studenten waren intussen ook meegelopen. Nu begon ze daar over, wat we wel niet dachten en dat ze allemaal terug moesten. Eén medestudent bleef bij me, maar ook dit mocht niet. Ik werd niet eerder geholpen dan dat ze weg was. Nou ik voelde me al helemaal niet lekker meer. Daarna kreeg ik een snauw van haar dat ik mijn verband eraf moest halen en dat dit me wel 50 SRD ging kosten, ik kon wel janken. Na al dit gesnauw kwam er gelukkig een iets lievere arts even naar mijn voet kijken, maar ze vond dat het er wel goed uitzag en ik moest aan het einde van de week de hechtingen eruit laten halen. Hier moet je het dan mee doen. Ik vroeg gelijk maar even of ze krukken hadden, maar deze hadden ze niet. Ik kon ze wel halen bij het revalidatiecentrum (naast mijn stage). Daar aangekomen hadden ze geen krukken meer. Ik kreeg twee nummers waar ze eventueel wel krukken zouden hebben. Het laatste nummer had gelukkig wel krukken, dit was weer aan de andere kant van Paramaribo, maar we hebben krukken.

Ik ben woensdag en donderdag dan ook niet naar stage geweest, Elise zat in Curaçao en ik zag het niet gebeuren dat het me allemaal alleen ging lukken. Wel hadden we veel te doen voor onze reader die we maken en onze workshop, dus ik heb wel stilgezeten maar wel veel gedaan.

Afgelopen weekend ben ik weer met Fred mee geweest, dit keer met een Jeep safari. Er gingen ook andere meiden mee. Toen ze aankwamen vroegen ze me: Ben jij dat meisje die een ongeluk heeft gehad op Danta Bai. Dus ook Paramaribo is klein.
We sliepen weer in een hangmatje in de jungle. Erg leuk om dat een keer op krukken te doen. We hebben een stuk over de savanne gereden en door de jungle, echt mooi! Lekker back to basic!

Maandag ben ik naar de dokter geweest om de hechtingen eruit te laten halen. Ik kwam daar bij een dokter aan, ik denk dat er wel 50 mensen zaten. De vorige keer zaten er 10 mensen en heb ik 3.5 uur moeten wachten. Ik dacht dat gaat nog wel even duren. Maar Fred had me aangemeld en ik kon gelijk doorlopen!! Ik kon gaan zitten in een klein hokje en er kwam een vrouw bij me. Ze trok mijn verband eraf en zei dat het nog niet droog was, maar de dokter kwam zo kijken. Ik moest haar wel 80 SRD betalen. Tussendoor kwam even snel de dokter, hij vroeg wat er was gebeurd en worp een snelle blik op mijn wond, ik dacht dat hij nog ergens mee bezig was en zo langs zou komen, dit was niet het geval. De vrouw kwam weer met mijn wissel geld en verbond mijn voet weer. Ik vroeg dus maar : ‘De hechtingen mogen er nog niet uit?’ Je moet hier alles maar ruiken. Maar goed, we moeten dus nog even geduld hebben.


Vandaag weer naar stage geweest op de fiets! Gelukkig kan ik dat ondertussen al weer. We moesten vandaag een workshop geven. Dit ging erg goed, hoewel de mensen hier niet echt geïnteresseerd naar je luisteren. Maar we hebben ook een paar spelletjes gedaan om ze zelf te laten ervaren hoe het is met een handicap, ze zijn hierdoor wel gaan inzien wat het inhoud om een handicap te hebben. Het gaf een voldaan gevoel om te zien dat deze mensen inlevingsvermogen kregen.

Ik ga vanmiddag papa en mama ophalen! Dus ik ga me nog snel even klaar maken en naar het vliegveld! Ik hoop dat ik weer normaal met hun op trip kan!

Ik probeer zo snel mogelijk de foto’s te plaatsen!

Groetjes